RS: Od dłuższego czasu chodziła mi po głowie myśl, jak połączyć swoją pasję z pomaganiem. Zdarzało mi się dołączać do pojedynczych akcji charytatywnych, ale chciałem czegoś więcej. Chciałem znaleźć formułę akcji, która będzie trwać dłużej, pokaże moje mocne strony, ale też będzie dla mnie mocnym wyzwaniem i wreszcie, która będzie też motywacją dla innych. Pomysł dojrzewał w trakcie dłuższych wybiegań. Wtedy człowiek ma najwięcej czasu na przemyślenia. Na początku maja przebiegłem trzy maratony dzień po dniu i poczułem, że to jest może kierunek, w którym warto pójść. Gdy wpadłem na pomysł "100 półmaratonów dzień po dniu", po prostu od razu przeszedłem do jego realizacji. Zacząłem 20 maja. Pamiętam jak dziś, to była środa. Nie czekałem na początek tygodnia czy miesiąca. Założyłem buty i pobiegłem. Dałem sobie 10 dni „próby organizacyjnej”, żeby zweryfikować czy podołam takiemu wyzwaniu. Wszystko szło super, więc dołączyłem ostatni, superważny element akcji, czyli wspieranie Hospicjum dla Dzieci. Moją akcję charytatywną nazwałem "Biegnij Chłopcze". Kontaktuję się z mediami, nagłaśniam działalność Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w Rzeszowie i jej potrzeby, organizuję zbiórki pieniędzy. Ta nietypowa aktywność fizyczna, którą podejmuję, to tylko pretekst do pomagania.

Słysząc, jak zrodził się pomysł tej akcji, można odnieść wrażenie, że Pan się do niej nie przygotowywał fizycznie. Tzn. nie realizował Pan specjalnego planu treningowy, itd. Brzmi jak szaleństwo! 

Moim przygotowaniem są biegi ultra i biegi dwunastogodzinne, które od kilku lat są moją pasją. W ostatnich sezonach startowałem w kilku takich imprezach. Poza tym bardzo dużo kilometrów robię sam. Weekendowe wycieczki po 40 km - 50 km to taki mój standard. To mój czas, moja pasja. Więc można powiedzieć, że przegotowuje się do tej akcji od kilku dobrych lat. Co nie zmienia faktu, że można to nazwać szaleństwem. Ale niegroźnym i w słusznej sprawie!

Jak Pan się czuje już po ponad miesiącu takiego reżimu?

Czuję się bardzo dobrze. Sam jestem zaskoczony, jak dobrze się regeneruję. Nie mam na to jakiegoś specjalnego patentu. Po prostu mój organizm zaczął funkcjonować w pewnym rytmie. Każdy dzień zaczynam od tego, co najlepsze, czyli od biegania. A zatem zawsze biegam rano. Potem, w ciągu dnia, aktywnie się regeneruję w ramach codziennych obowiązków i uzupełniam kalorie. I w ten sposób mam wciąż dużo siły i jeszcze więcej energii. Na przykład w najbliższą sobotę, 11 lipca, organizuję 12-godzinne bieganie, w którym spróbuję przebiec jak największą liczbę półmaratonów. Ot, takie urozmaicenie ;-)

Jaka jest Pana życiówka na dystansie 21.1 km? Czy któryś z półmaratonów w ramach akcji zamierza Pan pobiec specjalnie szybko?

Śmieszna sprawa, ale muszę Wam się przyznać, że nigdy nie startowałem w oficjalnych zawodach na dystansie 21.1 km. Zresztą na innych popularnych dystansach – 5 km, 10 km czy 42.2 km też nie! Dotychczas skupiałem się na biegach ultra. Co prawda, miałem plany, aby w tym roku zaliczyć zawody na tych dystansach i zdobyć oficjalne potwierdzenie swoich wyników. Ale koronawirus pokrzyżował te plany, a ja w międzyczasie stworzyłem własny projekt. Biegam półmaraton w okolicach 1h 29 min., a maraton około 3k 15 min. Hm, zmotywowaliście mnie tym pytaniem! Ogarnę ten temat może jeszcze w tym roku! :D

Trzymamy kciuki za nowe rekordy, a jeszcze mocniej za powodzenie akcji!



[Znasz ciekawą historię jakiegoś uczestnika tegorocznej Ligi Biegowej? Opowiedz nam ją! Napisz do nas: info@ligabiegowa.pl
Szukamy inspirujących bohaterów, uczestniczących w naszej zabawie! :) ]